Professionals van gemeenten, (zorg)aanbieders en cliëntorganisaties liepen korte, doelgerichte stages bij elkaar. Vaak een stage van één dag. Doel was om van elkaars organisatie en elkaar te leren. Twee weken erna waren de rollen omgedraaid. Hoe de stages zijn bevallen en wat de deelnemers voor inzichten opdeden, delen de deelnemers in drie artikelen waarvan dit de laatste is.
Ga mee op Wisselstage!
Deelnemers van gemeenten waren ook deze editie van Wisselstage! vooral verbaasd over de administratieve druk en de manier waarop (zorg)aanbieders al die gegevens verwerken tot keurige managementrapportages. Omgekeerd waren (zorg)aanbieders onder de indruk van het politieke speelveld en de vele belangen van de complexe gemeentelijke organisatie. Daniëlle Westrik, manager Dienstverlening bij zorgaanbieder Philadelphia, liep stage bij de gemeente Assen. Anna Trouwborst, werkzaam bij het Team Administratie Sociaal Domein van de gemeente Krimpen aan den IJssel, liep op haar beurt stage bij twee zorgaanbieders: Parnassia Groep (GGZ) en Enver (jeugdzorg).
Complex hoor..
Wat valt je op als je als medewerker van een zorgaanbieder bij een gemeente stage loopt? En hoe is dat omgekeerd? Complex, dat is wat beide deelnemers vooral opvalt. Daniëlle: ‘De wisselstage heeft mij inzicht gegeven in de vele uitdagingen die er bij gemeenten liggen ten aanzien van aanbestedingen en contracteren van WMO diensten.’ Anna viel vooral de complexiteit van de administratieve inrichting bij de zorgaanbieders op. ‘Ja, dat is het gevolg van de diversiteit in de inkoopafspraken. Dat moet eenvoudiger kunnen, lijkt me. Zodat de middelen naar de klanten gaan in plaats van naar de backoffices.’ Waar de complexiteit ‘m bij zorgaanbieders zit in de administratieve inrichting, maakt politiek het werk bij een gemeente niet eenvoudig. Daniëlle: ‘Ik begrijp nu beter welke invloed verkiezingen en veranderingen van het politieke landschap hebben op de keuzes die er gemaakt worden binnen gemeenten. Dit vraagt veel van betrokken afdelingen en beleidsmedewerkers.’
Deelnemers van gemeenten waren ook deze editie van Wisselstage! vooral verbaasd over de administratieve druk en de manier waarop (zorg)aanbieders al die gegevens verwerken tot keurige managementrapportages. Omgekeerd waren (zorg)aanbieders onder de indruk van het politieke speelveld en de vele belangen van de complexe gemeentelijke organisatie. Daniëlle Westrik, manager Dienstverlening bij zorgaanbieder Philadelphia, liep stage bij de gemeente Assen. Anna Trouwborst, werkzaam bij het Team Administratie Sociaal Domein van de gemeente Krimpen aan den IJssel, liep op haar beurt stage bij twee zorgaanbieders: Parnassia Groep (GGZ) en Enver (jeugdzorg).
Complex hoor..
Wat valt je op als je als medewerker van een zorgaanbieder bij een gemeente stage loopt? En hoe is dat omgekeerd? Complex, dat is wat beide deelnemers vooral opvalt. Daniëlle: ‘De wisselstage heeft mij inzicht gegeven in de vele uitdagingen die er bij gemeenten liggen ten aanzien van aanbestedingen en contracteren van WMO diensten.’ Anna viel vooral de complexiteit van de administratieve inrichting bij de zorgaanbieders op. ‘Ja, dat is het gevolg van de diversiteit in de inkoopafspraken. Dat moet eenvoudiger kunnen, lijkt me. Zodat de middelen naar de klanten gaan in plaats van naar de backoffices.’ Waar de complexiteit ‘m bij zorgaanbieders zit in de administratieve inrichting, maakt politiek het werk bij een gemeente niet eenvoudig. Daniëlle: ‘Ik begrijp nu beter welke invloed verkiezingen en veranderingen van het politieke landschap hebben op de keuzes die er gemaakt worden binnen gemeenten. Dit vraagt veel van betrokken afdelingen en beleidsmedewerkers.’
Samenwerking tussen en onderling
Die complexiteit maakt de samenwerking tussen gemeenten en zorgaanbieders er niet gemakkelijker op. Toch is die samenwerking essentieel. En niet alleen tussen zorgaanbieder en gemeente, maar ook tussen zorgaanbieders en gemeenten onderling. Daarover verschillen Anna en Danielle niet van mening. Danielle: ‘In het realiseren van de gewenste transitie hebben zorgorganisaties en gemeenten elkaar nodig als strategisch partner. Je ziet zorgorganisaties strategische keuzes maken om al dan niet met aanbestedingen mee te doen. Om de vraag te kunnen blijven bedienen, vraagt dit van zorgorganisaties een verdieping in de onderlinge samenwerking. In de komende jaren met een krappe arbeidsmarkt en beperkte budgetten zijn innovaties hierin onmisbaar. Een SWOT-analyse vooraf is dan te beperkt om de juiste afweging te maken.’
Anna: ‘Enver had een paarse krokodil op het plafond hangen. Dat zou eigenlijk op alle plekken moeten hangen waar contractvoorwaarden worden opgesteld: én bij gemeenten én bij zorgaanbieders. Zodat wij met zijn allen geen overbodige controles en registraties afspreken. Gemeenten moeten bovendien meer onderling samenwerken en zo veel mogelijk samen inkopen. Zo hoeven zorgaanbieders niet met 400 verschillende contracten te werken, voor nagenoeg dezelfde zorg.’
Sleutel tot succes
En, hebben Anna en Danielle hun samenwerkingsambities na hun stage al in de praktijk gebracht?
Anna: ‘In mijn werk heb ik al regelmatig contacten met de zorgaanbieders en andere gemeenten. Wij zijn nu bezig met de implementatie van de nieuwe contracten die in 2023 ingaan. Ik denk dat in alle contacten én met de zorgaanbieders én andere gemeenten de oplossingsgerichte benadering de sleutel tot succes is.’ Danielle: ‘Ik heb mijn bevindingen van beide dagen al gedeeld in ons MT. Vooral de keuze om wel of niet aan te besteden en de veranderingen binnen de WMO. Verder wil ik het goede gesprek blijven voeren in alle openheid. En niet alleen op papier en mail, maar vooral ook in werkbezoeken aan gemeenten.’
Die complexiteit maakt de samenwerking tussen gemeenten en zorgaanbieders er niet gemakkelijker op. Toch is die samenwerking essentieel. En niet alleen tussen zorgaanbieder en gemeente, maar ook tussen zorgaanbieders en gemeenten onderling. Daarover verschillen Anna en Danielle niet van mening. Danielle: ‘In het realiseren van de gewenste transitie hebben zorgorganisaties en gemeenten elkaar nodig als strategisch partner. Je ziet zorgorganisaties strategische keuzes maken om al dan niet met aanbestedingen mee te doen. Om de vraag te kunnen blijven bedienen, vraagt dit van zorgorganisaties een verdieping in de onderlinge samenwerking. In de komende jaren met een krappe arbeidsmarkt en beperkte budgetten zijn innovaties hierin onmisbaar. Een SWOT-analyse vooraf is dan te beperkt om de juiste afweging te maken.’
Anna: ‘Enver had een paarse krokodil op het plafond hangen. Dat zou eigenlijk op alle plekken moeten hangen waar contractvoorwaarden worden opgesteld: én bij gemeenten én bij zorgaanbieders. Zodat wij met zijn allen geen overbodige controles en registraties afspreken. Gemeenten moeten bovendien meer onderling samenwerken en zo veel mogelijk samen inkopen. Zo hoeven zorgaanbieders niet met 400 verschillende contracten te werken, voor nagenoeg dezelfde zorg.’
Sleutel tot succes
En, hebben Anna en Danielle hun samenwerkingsambities na hun stage al in de praktijk gebracht?
Anna: ‘In mijn werk heb ik al regelmatig contacten met de zorgaanbieders en andere gemeenten. Wij zijn nu bezig met de implementatie van de nieuwe contracten die in 2023 ingaan. Ik denk dat in alle contacten én met de zorgaanbieders én andere gemeenten de oplossingsgerichte benadering de sleutel tot succes is.’ Danielle: ‘Ik heb mijn bevindingen van beide dagen al gedeeld in ons MT. Vooral de keuze om wel of niet aan te besteden en de veranderingen binnen de WMO. Verder wil ik het goede gesprek blijven voeren in alle openheid. En niet alleen op papier en mail, maar vooral ook in werkbezoeken aan gemeenten.’